Wstajemy o 4:30, aby około 5:00 rozpocząć wspinaczkę na Kala Patthar. Zaczynamy z latarkami na głowie, ponieważ jest ciemno. Widzimy dziesiątki świateł przed nami i za nami, ponieważ wiele osób postanowiło wspiąć się na wschód słońca na Kala Patthar. Droga idzie cały czas stromo pod górę, ale przecież musimy wspiąć się na 5550m, najwyżej podczas naszego trekkingu. Za każdym razem, gdy wydaje nam się, że już widzimy Kala Patthar pojawiają się kolejne wyższe wierzchołki, które wcześniej były niewidoczne. Po przejściu połowy drogi powoli zaczyna się rozjaśniać. Oglądamy poświatę nad wierzchołkami Everestu, Pumo Ri i Nuptse. Ostatnia część podejścia na Kala Patthar to wspinaczka po ogromnych kamieniach pokrywających w całości szczyt. To tutaj widzimy pierwsze promienie słońca oraz słyszymy krzyki turystów wiwatujących na wschód słońca.

Widoki z Kala Patthar są ładne, ale wiele już takich widzieliśmy podczas naszego trekkingu. Wydaje nam się, że nie było sensu wstawać tak wcześnie, żeby tu wejść na wschód słońca, ponieważ przez cały dzień były tam dobre widoki (brak chmur). Na szczycie spotykamy Anglików i Australijczyków. Wzajemnie sobie gratulujemy, ponieważ przeszliśmy EBC Trail. Zarówno Anglicy i my zamierzamy pójść jeszcze przez Chola Pass na Gokyo Trail. O 9:20 jesteśmy z powrotem w Gorak Shep, gdzie jemy śniadanie a już o 11:30 dochodzimy do Lobuche. Widzimy rozbite namioty, których tu nie było dwa dni wcześniej, Okazuje się, że nie ma już noclegów, oprócz tych w drogim hotelu. Spotykamy też Anglików, którzy po odpoczynku chcą jeszcze dzisiaj dojść do Dzonhgli, co zajmie 3-4 godziny. My jesteśmy zmęczeni po nieprzespanej nocy i postanawiamy zgodnie z planem nocować w Lobuche. Od razu kładziemy się spać i śpimy aż trzy godziny do obiadokolacji.